Vandaag moest ik op controle bij de chirurg. De zwelling is er nog steeds; maar dat zie je niet echt en is al minder dan in het begin. Op de foto hiernaast zou je nooit zeggen dat ik 2 weken geleden een zware kaakoperatie heb ondergaan...De draadjes werden vandaag verwijderd. Zoals ik me van de vorige operatie kon herinneren, zijn dat pijnlijke kleinigheidjes. Er kwam best wel wat draad uit m'n mond en er zaten draadjes waarvan ik het bestaan niet afwist :-)
De chirurg herhaalde nog eens hoe mooi het er uitziet en hoe mijn gezicht in de positieve z
in is veranderd. Ik moet nog tot 26 augustus 's nachts rekkertjes dragen, want dan is het de volgende controle en wordt bekeken of de orthodontist verder mag werken.
in is veranderd. Ik moet nog tot 26 augustus 's nachts rekkertjes dragen, want dan is het de volgende controle en wordt bekeken of de orthodontist verder mag werken. Mooi lachen lukt nog niet door de zwelling (zie foto rechts), maar ik kan toch al lachen, da's positief! Niet kunnen lachen is toch wel een van de hatelijkste dingen aan een operatie zoals deze, zeker als je normaal veel lacht zoals ik! Vooral de zwelling in mijn bovenlip is geminderd, dat zie je goed op de profielfoto als je die vergelijkt met de vorige.
Gisteren zag ik een aantal mensen terug die me een hele tijd niet hadden gezien en het viel hen allemaal meteen op dat er 'iets' veranderd was aan mijn gezicht. Ze vonden het allemaal heel mooi gedaan en geloofden amper dat ik 2 weken geleden nog op intensieve lag.
Mensen vragen me soms: "Zou je het weer doen als je de tijd kon terugdraaien?" en het enige wat ik daarop kan antwoorden is volmondig: "Ja!!!!!!" Het is ongelooflijk wat dat met je doet: een droom die je al zolang hebt, laten uitkomen. De gevoelens die absoluut overheersen bij heel dit proces, zijn: blijdschap, puur geluk. De dagen waarop ik werd geopereerd, zijn de gelukkigste uit m'n leven, en dat meen ik echt. Wat gaat dat worden als de blokjes eraf gaan? Een tranenwaterval, zeker weten!
