Enkele weken geleden begonnen met logopedie. 70 keer bleek niet nodig te zijn, dat is eerder een 'veiligheidsmarge' die ingebouwd wordt, om zeker niet te weinig voor te schrijven. Op 10 sessies zouden de problemen min of meer opgelost moeten zijn.
Ik stond, en sta nog steeds, een beetje sceptisch tegen logopedie op mijn leeftijd. Tenslotte spreek ik al heel m'n leven op een bepaalde manier en op dat op zo'n korte tijd te veranderen... Het leek en lijkt me nog steeds zeer moeilijk.
De oefeningen die de logopedist geeft zijn vooral bedoeld om mijn lip- en tongspieren te trainen, want de spiertonus is daar weg. En die oefeningen zijn in het begin bijna onmogelijk en dat is erg frustrerend. Het lukt gewoon niet! Maar na een paar keer wel en op een week doe je het zonder moeite. Je kunt je mondspieren dus echt wel trainen en andere bewegingen maken dan je gewoon bent.
Ik moet de letters L, S, P, M en N anders uitspreken dan ik gewoon ben en mijn tong moet ik rust anders liggen. In aparte oefeningen lukt dat goed, al is je tong echt stijf na 5 minuutjes oefenen. Dat zegt natuurlijk genoeg over de slapheid in die spier.
Echter, als ik gewone zinnen zeg, is het heel moeilijk om stil te staan bij hoe je die letters moet vormen. Het is echt intensief dat je daar bij moet stilstaan. Een tekst voorlezen, geen probleem, maar spontaan iets vertellen en dan letten op de juiste krulling van je tong bij die letters, is een ander paar mouwen.
Persoonlijk vind ik de logopedie het hinderlijkste en meest frustrerende aan dit voorbije jaar. Hier moet je echt moeite voor doen, en doe je die moeite niet, dan weet je dat je kaakproblemen over enkele jaren terug zijn. Blokjes en chirurgen doen alles voor jou, maar logopedie... dan moet je samen met je tong-, kaak- en lipspieren doen!
