Momenteel draag ik 'slechts' 2 rekkertjes: van de achterste bovenkiezen naar de achterste onderkiezen. 'Slechts' tussen aanhalingstekens, want elk rekkertje is er naar mijn gevoel een teveel. Trekken dat dat doet! Maar goed, ze helpen gelukkig! Ter illustratie de foto's hier onder.
Foto 1: achterste kiezen moeten duidelijk naar beneden.
Foto 2: achterste kiezen zijn al goed gezakt en staan bijna op de ond
erste. 
Hee Sanne,
BeantwoordenVerwijderenIk lees je blog nog steeds! Het duurt nu langer dan verwacht, niet? Heb je al zicht op de verlossing van de beugel?
Hoe kijk je nu zelf terug op dit hele traject? Is het je meegevallen?
En als je je bovenkaakverbreding vergelijkt met je 2e operatie, welke was dan zwaarder voor jou? (Ik bedoel dan zowel lichamelijk als geestelijk).
Groetjes!
Sandra
Hey Sandra!
BeantwoordenVerwijderenIk had eigenlijk gedacht dat ik ook al van m'n beugel verlost zou zijn, maar ik heb al geleerd dat het niet veel zin heeft om je er druk in te maken. Ik zie dat er vooruitgang wordt geboekt, en da's het voornaamste. Feit is wel dat het traag gaat, maar het dichtgroeien van dat mega-gat tussen mijn tanden ging ook traag. Het zal wel de aard van de persoon zijn, want bij jou gaat het allemaal veel sneller :-)
Ik weet dat als de openingen toe zijn, m'n beugel er af mag, want voor de rest staat alles prima. Maar wanneer dat is? Geen idee, en ik vraag er ook niet naar. :-)
Het hele traject is supergoed meegevallen; alles wat kon meevallen, is meegevallen. Behalve dan dat mijn tanden blijkbaar traag verplaatsen, maar als dat alles is?
De bovenkaakverbreding was psychisch een stuk zwaarder, gewoon door dat gat dat er maanden heeft gezeten. Fysiek was er niet veel aan; op 3 dagen voelde ik me weer helemaal de oude.
De kaakverplaatsing was fysiek een stuk zwaarder; ik voelde echt goed dat ik een zware operatie had ondergaan. Psychisch stelde die dan weer niet veel voor; ik keek enorm uit naar het feit dat mijn tanden EINDELIJK zouden staan zoals het hoort, en ik had ook helemaal geen schrik. Feit is wel dat dit een veel zwaardere operatie was en dat iemand anders misschien wél heel veel schrik heeft.
In elk geval: hoe je er tegenover staat bepaalt zoooooooveel! Ik heb waarschijnlijk ook wel pijn gehad, maar ik herinner het me niet, en ik was vooral blij dat ik de operaties heb ondergaan. Een gevoel van geluk, blijdschap overheerst alles eigenlijk. En ik ben er zeker van, dat op de dag dat m'n beugel er af mag, dat zich gaat vertalen in tranen. Tranen van puur geluk!! xxx
Heey Sanne!
BeantwoordenVerwijderenWat jij beschrijft is ook precies zoals ik op dit moment in het traject sta. Ik probeer het ook allemaal positief te zien en ik ervaar het ook als blijdschap en vreugde. Het feit dat er al zoveel veranderd is aan m'n gebit (en gezicht) is gewoon niet te beschrijven. Andere mensen kunnen zich dat niet voorstellen, is mijn ervaring.
Zoals je de twee operaties vergelijkt is ook precies zoals ik het me voorstel. Zoals je misschien nog weet krijg ik ook nog een tweede kaakoperatie. Die zal in de herfst ergens zijn. Ik beugel dan al meer dan een jaar, dus ik hoop dat het natraject daardoor verkort wordt. Maar naar de operatie zelf kijk ik uit, ik kan niet wachten op het moment dat ik bijkom uit narcose en een spiegel krijg om te kijken hoe m'n tanden op elkaar staan...
xx Sandra
Andere mensen kunnen zich inderdaad vaak niet voorstellen hoe ingrijpend zo'n operatie is. Een kaak is maar een kaak, denken ze dan, maar je kaakbeenderen zijn wel de prominentste en grootste botten in je gezicht. Geen wonder dat je hele gezicht verandert als je kaak wordt geopereerd :-)
BeantwoordenVerwijderenAlvast veel succes met je operatie! Hopelijk is het wakker worden uit narcose bij jou iets gezelliger dan bij mij :-)
xxx
euhmm.....owkee
BeantwoordenVerwijderen