Het toegroeien van de tanden verloopt héél traag. Op 3 weken tijd zijn ze 0,9 mm naar elkaar toegegroeid. Ging het toegroeien maar zo snel als het opendraaien!
woensdag 26 november 2008
De gewenste situatie
Dit is het gewenste resultaat: 9 mm na 7 dagen. Ik voel het verschil al goed in mijn mond: hij is veel ruimer en mijn tong kan in ontspanning veel beter in mijn mond liggen.Aandraaien van het staafje
Elke dag moet het staafje 2 keer aangedraaid worden, 2 keer 0,5 mm. Het aandraaien is allesbehalve leuk; het gevoel dat er door je heen gaat is moeilijk te omschrijven. Je voelt het tot in je kleinste teen.
De eerste keer doet de chirurg het voor, maar een week lang moet je zelf 2 x per dag draaien.
Na 4 dagen draaien ziet het er zo uit: (rechtse foto) De opening is nu 8 mm tussen de twee voorste tanden.
De dag na de operatie
Dit is 24u na de operatie. Het spleetje tussen de tanden is 0,5 mm, wat op zich heel weinig is, maar tussen je eigen tanden is dat heel wat.Zaterdagmorgen als ik wakker word, probeer ik te kauwen, maar dat gaat echt niet. Pudding dus maar... Ik mag na het ontbijt al naar huis en thuis slaap ik de rest van de dag. De narcose zit nog in m’n lijf.
De eerste operatie
24 oktober 2008 is de grote dag: de eerste operatie. Ik heb hier jaren naar uit gekeken en ben zo gelukkig als een klein kind, maar ook een beetje bang voor de pijn en het uitzicht... Dr. Vercruysse en zijn team zijn heel vriendelijk, zodat ik zonder schrik onder narcose ga.De operatie houdt concreet het volgende in:
· onder narcose brengen
· bovenkaak langs binnen opensnijden en met bijtel en hamer op 3 plaatsen breken: aan de beide scharnieren, en het bot tussen je gehemelte en je neus
· tussen die 2 stukken bot onder mijn neus zal een titanium staafje (smile distractor) worden geplaatst om de stukken bot uit elkaar te duwen
Tegen 17u ben ik goed wakker en probeer ik te spreken. Dat gaat redelijk goed; ik voel wel het staafje goed zitten. Mama en papa komen net binnen als er bloed uit mijn neus en mond stroomt. Geen mooi zicht en vooral geen leuk gevoel. Gelukkig proef ik het bloed niet door de verdoving! Ik zie er erg slecht uit: geel gezicht, hele dikke kaken, bloed op mijn kaken en kin,... Ik voel me slecht en belabberd maar ook heel blij dat die eerste grote stap achter de rug is. Een puddinkje mag ik eten en ik mag ook mijn bed; dat gaat allemaal goed.
Abonneren op:
Posts (Atom)