24 oktober 2008 is de grote dag: de eerste operatie. Ik heb hier jaren naar uit gekeken en ben zo gelukkig als een klein kind, maar ook een beetje bang voor de pijn en het uitzicht... Dr. Vercruysse en zijn team zijn heel vriendelijk, zodat ik zonder schrik onder narcose ga.De operatie houdt concreet het volgende in:
· onder narcose brengen
· bovenkaak langs binnen opensnijden en met bijtel en hamer op 3 plaatsen breken: aan de beide scharnieren, en het bot tussen je gehemelte en je neus
· tussen die 2 stukken bot onder mijn neus zal een titanium staafje (smile distractor) worden geplaatst om de stukken bot uit elkaar te duwen
Tegen 17u ben ik goed wakker en probeer ik te spreken. Dat gaat redelijk goed; ik voel wel het staafje goed zitten. Mama en papa komen net binnen als er bloed uit mijn neus en mond stroomt. Geen mooi zicht en vooral geen leuk gevoel. Gelukkig proef ik het bloed niet door de verdoving! Ik zie er erg slecht uit: geel gezicht, hele dikke kaken, bloed op mijn kaken en kin,... Ik voel me slecht en belabberd maar ook heel blij dat die eerste grote stap achter de rug is. Een puddinkje mag ik eten en ik mag ook mijn bed; dat gaat allemaal goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten