Op mijn 22ste ben ik terug beginnen nadenken over die kaakoperatie. Ik werkte nu en een kaakoperatie ondergaan zou nu minder grote gevolgen hebben; als je studeert heb je wel veel vakantie, maar die heb je nodig om te studeren, en om dan een week plat te liggen... Ik begon er hoe langer hoe meer van overtuigd te geraken dat ik de pijn en de moeite er voor over had.
Tenslotte had ik nog steeds dezelfde klachten (pijnlijk geeuwen, pijnlijke tong, droge keel, spraak- en slikproblemen,...). Ik vond mijn tanden ook niet meer mooi. Ik lach heel veel en heel graag, maar op elke foto kon ik maar naar 1 ding kijken en dat waren mijn tanden.
Ik had niet een jaar blokjes gedragen, een buitenbeugel en een operatie ondergaan om uiteindelijk last te hebben en m'n eigen gebit dat eens zo mooi was, niet meer mooi te vinden. Om het kort te zeggen: ik was het beu en wou er iets aan doen nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten