Twee weken later: draadjesvrij én heel blij

Vandaag moest ik op controle bij de chirurg. De zwelling is er nog steeds; maar dat zie je niet echt en is al minder dan in het begin. Op de foto hiernaast zou je nooit zeggen dat ik 2 weken geleden een zware kaakoperatie heb ondergaan...

De draadjes werden vandaag verwijderd. Zoals ik me van de vorige operatie kon herinneren, zijn dat pijnlijke kleinigheidjes. Er kwam best wel wat draad uit m'n mond en er zaten draadjes waarvan ik het bestaan niet afwist :-)

De chirurg herhaalde nog eens hoe mooi het er uitziet en hoe mijn gezicht in de positieve zin is veranderd. Ik moet nog tot 26 augustus 's nachts rekkertjes dragen, want dan is het de volgende controle en wordt bekeken of de orthodontist verder mag werken.

Mooi lachen lukt nog niet door de zwelling (zie foto rechts), maar ik kan toch al lachen, da's positief! Niet kunnen lachen is toch wel een van de hatelijkste dingen aan een operatie zoals deze, zeker als je normaal veel lacht zoals ik! Vooral de zwelling in mijn bovenlip is geminderd, dat zie je goed op de profielfoto als je die vergelijkt met de vorige.

Gisteren zag ik een aantal mensen terug die me een hele tijd niet hadden gezien en het viel hen allemaal meteen op dat er 'iets' veranderd was aan mijn gezicht. Ze vonden het allemaal heel mooi gedaan en geloofden amper dat ik 2 weken geleden nog op intensieve lag.

Mensen vragen me soms: "Zou je het weer doen als je de tijd kon terugdraaien?" en het enige wat ik daarop kan antwoorden is volmondig: "Ja!!!!!!" Het is ongelooflijk wat dat met je doet: een droom die je al zolang hebt, laten uitkomen. De gevoelens die absoluut overheersen bij heel dit proces, zijn: blijdschap, puur geluk. De dagen waarop ik werd geopereerd, zijn de gelukkigste uit m'n leven, en dat meen ik echt. Wat gaat dat worden als de blokjes eraf gaan? Een tranenwaterval, zeker weten!

8 dagen later

We zijn nu 8 dagen na de operatie. Wat gaat er prima?

• ik eet al boterhammen zonder korsten, en gemalen vlees, groenten en ook puree. Ongelooflijk hoe dat smaakt na een week soep, yoghurt en chocomousse:



• de zwelling voel ik elke dag gestaag verminderen;




• ik kan m'n mond elke dag een beetje beter bewegen, zelfs lachen lukt al! :-)
  

Wat is minder leuk?

• ik ben nog steeds vermoeid. Wel al minder dan in het begin, maar toch. Ik begin te begrijpen waarom je 3 weken ziekteverlof krijgt bij zo'n operatie.
  


• ondertusen is er een halve kg bij, maar dat betekent nog steeds dat ik ongeveer 4 kg moet aankomen;



• mijn linkerhals is stijf van de ingreep en dat voel je als je je nek beweegt
  

Conclusie: ik mag echt niet klagen en besef heel goed dat ik een fantastisch herstel beleef.

Omdat mijn onderlip jaren heeft 'gehangen' (lees: ik kon m'n mond niet sluiten door de verkeerde beet), is die lip erg verzwakt en is het spierweefsel bijna allemaal weg. Nu moet ik elke dag een paar uur een houten latje in m'n mond houden, tussen de lippen. Zo ben ik mij er steeds van bewust dat ik die lip moet opspannen, anders valt het latje. Mijn onderlip wordt dus 'gebodybuild', zoals de chirurg het verwoordde. Ik moet dit doen tot ik er niet meer bij moet nadenken om m'n lippen te sluiten. Ik neem het latje dus overal mee naartoe: in de auto, zetel,... om m'n 'huiswerk' te maken. (zie foto)

De chirurg was heel tevreden over het resultaat, wat natuurlijk érg leuk is om te horen!

Hier vind je foto's van hoe ik er nu uitzie. Ik vind dat het erg meevalt! Mijn gezicht is veranderd, maar dat is erg positief. Zie je het verschil?

Wat is er juist veranderd?

Nu we een paar dagen verder zijn en m'n mond al wat beweeglijker is, tijd voor de echte foto's van De Veranderingen.












Op de foto boven: duidelijk te zien dat mijn bovenkaak naar voor is gezet, waardoor m'n lippen en mond nu in evenwicht zijn. Op vorige foto's (kijk maar eens naar vorige berichten) is te zien dat mijn onderkaak teveel naar voor stond in verhouding tot mijn bovenkaak. De foto geeft wel niet helemaal de realiteit weer, aangezien alles nog opgezwollen is en het verschil hierdoor overdreven weergegeven wordt.

Close-up: eindelijk staan m'n boventanden boven m'n ondertanden! Ik kon wel huilen van geluk toen ik dit zag in de spiegel! Verder dan dit kan ik m'n mond niet opendoen. Wie goed kijkt ziet net onder m'n bovenlip blauwe draadjes zitten. De elastieken houden m'n kaken goed op elkaar gebonden.

Al heel wat beter

15 juli was het dan zover: de laatste operatie! Op mijn kamer lag een meisje die ook een kaakoperatie zou ondergaan, en het was wel fijn om met haar op de kamer te liggen. Zo konden we de tijd wat doden, tot ze haar kwamen halen en een dik uur later ook mij.

Het wakker worden (zie foto) was heel erg lastig. Ik had een maagsonde die nog verwijderd moest worden en leuk is anders. Naast mij hing het zakje met bloed dat al uit mijn maag weggepompt was, maar toen ik wat rechter ging zitten kwam het er in een keer door m'n mond en neus mee door. Ik heb me zelden zo miserabel gevoeld als toen. Je bent amper wakker, hebt nog niet door dat de operatie achter de rug is en dan al overgeven... gezellig is anders. M'n ouders waren op bezoek toen ik 2u geleden wakker geworden was, maar ik was nog te suf om ook maar iets zinnigs te kunnen zeggen. Ik voelde mijn gezicht niet, was koortsig, had een bloedneus,... Redenen genoeg om effe op m'n gemak te bekomen... Alhoewel, op mijn gemak... Om de 45 minuten werd het ijs vervangen, je lippen ingesmeerd met vette zalf en je bloeddruk gemeten. Op dat moment echt niet leuk, want je wordt telkens wakker.

Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan door het gepiep van machines, dorst, honger,... maar ik mocht nog niets eten of drinken. Pas in de morgen, zo'n 36u later, mocht ik voor het eerst wat water drinken. Ik kan zeggen: dat was het zaligste gevoel uit heel m'n leven, gewoon simpel water! Mijn gezicht zag er goed uit voor de ingreep: het is niet gezwollen, niet blauw en het is goed zichtbaar wat de chirurg juist heeft veranderd. Het eerste wat ik deed toen ik uit m'n bed mocht, was kijken in de spiegel hoe m'n tanden stonden. Ik kon wel huilen van geluk: ze staan perfect!!! Dit is waar ik jaren naar heb uitgekeken!

Rond 16u de volgende dag was ik thuis. Maatregelen die ik moet nemen: pijnstillers, ontstekingsremmers, vitaminen nemen en ik heb ook rekkertjes rond m'n tanden die m'n kaken op elkaar gebonden moeten houden. Je kunt er amper mee spreken, laat staan eten, maar gelukkig mogen ze uit om iets naar binnen te spelen. Ik eet pudding, yoghurt, soep en drink veel en ben 4 kilo afgevallen op 3 dagen tijd.

De voorlaatste foto is hoe ik er nu uitzie, 3 dagen na de operatie. De laatste een dag na de oepratie. Valt goed mee hé!

Morgen is het zover!

Morgen is het zover: de (hopelijk) laatste operatie, en ik kijk er enorm naar uit. Het operatieve gedeelte is dan voorbij en het ergste achter de rug. Ik heb net genoten van 5 daagjes Barcelona, en dat was een ideale afleiding. Ik heb geen seconde aan de operatie gedacht.

Hier zijn enkele preoperatieve foto's die vorige week gemaakt zijn. Op de foto links is goed te zien dat m'n bovenkaak te ver naar achter staat en een stukje naar voor moet om een goede sluiting te creëren.

Op de foto rechts is te zien dat mijn kinpunt niet recht onder mijn neus staat en dat die (op de foto gezien) naar rechts verplaatst moet worden. Op de close-up hier onder is te zien dat mijn boventanden recht op de ondertanden staan. Daarom dient de bovenkaak naar voor geplaatst te worden.

Vanaf de dag dat ik me beter voel, plaats ik hier foto's van hoe ik eruit zag na de operatie en vertel ik hoe ik me voelde en nog veel meer.