Met de L van logopedie!

Enkele weken geleden begonnen met logopedie. 70 keer bleek niet nodig te zijn, dat is eerder een 'veiligheidsmarge' die ingebouwd wordt, om zeker niet te weinig voor te schrijven. Op 10 sessies zouden de problemen min of meer opgelost moeten zijn.

Ik stond, en sta nog steeds, een beetje sceptisch tegen logopedie op mijn leeftijd. Tenslotte spreek ik al heel m'n leven op een bepaalde manier en op dat op zo'n korte tijd te veranderen... Het leek en lijkt me nog steeds zeer moeilijk.

De oefeningen die de logopedist geeft zijn vooral bedoeld om mijn lip- en tongspieren te trainen, want de spiertonus is daar weg. En die oefeningen zijn in het begin bijna onmogelijk en dat is erg frustrerend. Het lukt gewoon niet! Maar na een paar keer wel en op een week doe je het zonder moeite. Je kunt je mondspieren dus echt wel trainen en andere bewegingen maken dan je gewoon bent.

Ik moet de letters L, S, P, M en N anders uitspreken dan ik gewoon ben en mijn tong moet ik rust anders liggen. In aparte oefeningen lukt dat goed, al is je tong echt stijf na 5 minuutjes oefenen. Dat zegt natuurlijk genoeg over de slapheid in die spier.

Echter, als ik gewone zinnen zeg, is het heel moeilijk om stil te staan bij hoe je die letters moet vormen. Het is echt intensief dat je daar bij moet stilstaan. Een tekst voorlezen, geen probleem, maar spontaan iets vertellen en dan letten op de juiste krulling van je tong bij die letters, is een ander paar mouwen.

Persoonlijk vind ik de logopedie het hinderlijkste en meest frustrerende aan dit voorbije jaar. Hier moet je echt moeite voor doen, en doe je die moeite niet, dan weet je dat je kaakproblemen over enkele jaren terug zijn. Blokjes en chirurgen doen alles voor jou, maar logopedie... dan moet je samen met je tong-, kaak- en lipspieren doen!

Foto-update

Momenteel niet echt veel te melden. Ik moet vooral geduld hebben op wat de rekkertjes doen, en dat is het dichten van nog enkele spleten tussen m'n tanden én tussen m'n onderste en bovenste kiezen. Hier wat foto's van hoe de situatie nu is. Het is nu niet meer zo heel lang wachten tot de blokjes er af mogen!

70 keer logopedie

De kaakchirurg en tandarts waren het beide eens: ik zou logopedie nodig hebben om het verkeerde slikken en spreken te verhelpen. Gezien mijn mond operatief nog eens helemaal aangepast is, is dat een reden te meer om logopedie te volgen.

Maar ik had niet gedacht dat ik zo vaak naar de logopedist zou moeten gaan: 70 keer, 3 keer per week! Da's bijna een half jaar aan die frequentie. In januari, als de blokjes eraf zijn, ga ik ermee beginnen.

Volgens mij wordt dit het vermoeiendste en lastigste gedeelte van de hele weg die ik al heb afgelegd, om maar te zwijgen van het prijskaartje. Ik hoop dat ik alles terugtrek, maar de aanvraag is nog in behandeling.

Maar... zoals met alles: ik blijf positief en neem dit er gewoon bij zoals ik dat altijd heb gedaan, om goed functionerende kaken te krijgen waar ik de rest van mijn leven plezier van heb.

Rekkertjes

Van de tandarts moet ik nu rekkertjes dragen om bepaalde holtes nog toe te krijgen. Slechte nieuws: die rekkertjes trekken verschrikkelijk! Je kunt er niet mee eten, zelfs een lepeltje yoghurt gaat amper... Goede nieuws: als de holtes toe zijn, mogen de blokjes eraf! M'n tanden zien er echt al prachtig uit en nu kan het aftellen echt beginnen. Nooit gedacht dat het zo snel zou gaan in feite!

Goed nieuws van de verzekering!

Goed nieuws! Deze keer betaalt de verzekering mijn operatie wel terug!

Vandaag kreeg ik de factuur, iets van een 200 euro. Ik dacht dat het meer zou zijn, maar ben sowieso blij dat ik het niet hoef te betalen!

Alles is weer normaal, maar beter!

Ik kan weer helemaal alles doen zoals vroeger: eten, lachen, praten,... Niets doet nog pijn, zelfs een stevige steak kan ik kauwen zonder problemen! Ik zie het verschil op foto's nu heel goed, nu al de zwelling weg is en ik mijn mond volledig normaal kan bewegen. Zie je het verschil ook?

Over een weekje bekijkt de tandarts eens grondig mijn tanden en zal ze vertellen hoe lang ik nog blokjes hoef te dragen. Ik ben heel benieuwd, want dan begint het aftellen!

6 weken later en op controle

Gisteren op controle bij de stomatoloog. Een 'Het ziet er fantastisch uit!' maakte mij natuurlijk erg blij. Ik heb nu 6 weken lang 's nachts rekkertjes moeten dragen, die erg spanden. Door de spankract is er terug een spleetje ontstaan tussen m'n 2 voorste tanden, maar dat is normaal. Tanden gaan nu eenmaal waar ze plaats hebben, en door de kracht van de rekkertjes is dat dus: een beetje uit mekaar. Door de orthodontie, waarmee ik terug mag beginnen half september, gaat dit weer snel dicht zijn, misschien wel uit zichzelf. De tandarts gaat nu vooral de onderste tanden nog recht zetten. In mijn geval moest mijn bovenkaak eerst in orde zijn gezien de operatie. Ondertussen is de meeste zwelling weg en ziet mijn gezicht er normaal uit. Ik ben heel blij met m'n bollere kaakjes en ik krijg niets dan complimenten, en dat is natuurlijk erg leuk. Gewoon het feit dat het nu eindelijk allemaal juist zit, doet echt wonderen. Eindelijk heb ik het gevoel dat dit MIJN kaken zijn!

Gisteren sliep ik voor het eerst in 6 weken zonder de rekkertjes en toen ik wakker werd, was mijn mond gewoon toe... Dat lukte vroeger niet eens door de slechte stand van mjin kaken; ik werd altjd wakker met een superuitgedroogde keel en als ik niet snel een glas water dronk, stikte ik er bijna door; heel akelig.

Mijn gezicht is eindelijk symmetrisch en dat is dus echt fantastisch! Ik ben echt amper wachten tot de blokjes eraf mogen en alles er perfect uitziet...

Het prijskaartje: update

Tijd om het prijskaartje eens te updaten: van 28/08 tot vandaag ben ik ongeveer 2000 euro kwijt. Dat is alles tot net voor de tweede operatie, want daarvan heb ik de rekening nog niet.

Hier een opsomming:

• consultaties bij tandarts: 100 euro
• consultaties bij stomatoloog: 200 euro
• betalen van 2 van de 4 schijven bij de tandarts: 900 euro
• apotheekkosten: 280 euro
• eerste kaakoperatie: 600 euro

Dit zijn bedragen waarvan de terugbetaling van de mutualiteit is afgehouden. Mijn verzekering betaalt geen kaakoperaties terug, dus ook dat zorgt voor een hoger bedrag.

De beet

4 weken geleden nu...

Alles is weer zoals vroeger: ik kan weer alles eten! Het enige wat nog niet goed gaat, is m'n mond ver open doen, maar lachen doet al geen pijn meer, en daar ben ik heel blij om! Dit is een foto van hoe m'n beet nu is. Bijna perfect! Nu moet de orthodontist alles nog wat afwerken, en wat een verschil met vroeger! Het is nu één geheel, i.p.v. 2 rijen tanden. De tweede foto is genomen een maand ongeveer voor de operatie. Wat een verschil hé! Ik ben er echt enorm blij mee!

Over twee weken op controle, en dan zal ik waarschijnlijk horen dat de orthodontist verder mag werken en dat alles er prima uitziet :-)

3 weken na de operatie

We zijn nu 3 weken na de operatie, maar 't lijkt al veel langer geleden. De vooruitgang gaat zo snel, dat bijna niemand gelooft dat het nog maar een goeie 20 dagen achter me ligt.

Ik ben bijna helemaal weer de oude. Ik kan alles goed eten, behalve taai vlees en echt plakkerige dingen, zoals bv. snoep, waarop je hard moet kauwen. Zelfs een stukje chocolade lukt al! :-)

Met fitness ben ik ook weer herbegonnen, wel met een aangepast programma, bv. het lopen heb ik verminderd omdat de schokken je kaken doen tintelen de eerste minuten. Het leek me verstandiger om wat meer te stappen dan... Voor de rest doe ik alles zoals ik het ervoor deed en ik heb nergens last van, behalve dan van mijn conditie, want die heb ik een dikke maand niet onderhouden, ai ai ai!

Lachen gaat al een stuk beter dan vorige week; het ziet er ondertussen weer natuurlijk uit.

De grootste zwellingen zijn weg en mijn oogkas en kin zijn al terug gevoeliger. Tanden poetsen is nog steeds een beetje pijnlijk aan de kiezen omdat ik m'n mond nog niet ver genoeg kan opendoen, maar voor de rest is er eigenlijk niet veel dat me doet herinneren aan de 15de juli.

Het dragen van de rekkertjes 's nachts, die een enorme kracht hebben, is al comfortabeler dan in het begin; je wordt er aan gewoon. Wel voel je 's morgens hoe hard die rekkertjes hun werk doen; je mond is helemaal stijf...

Ik kan amper wachten tot ik weer naar de tandarts mag en de laatste fase eindelijk ingaat, namelijk: DE AFWERKING :-)

Twee weken later: draadjesvrij én heel blij

Vandaag moest ik op controle bij de chirurg. De zwelling is er nog steeds; maar dat zie je niet echt en is al minder dan in het begin. Op de foto hiernaast zou je nooit zeggen dat ik 2 weken geleden een zware kaakoperatie heb ondergaan...

De draadjes werden vandaag verwijderd. Zoals ik me van de vorige operatie kon herinneren, zijn dat pijnlijke kleinigheidjes. Er kwam best wel wat draad uit m'n mond en er zaten draadjes waarvan ik het bestaan niet afwist :-)

De chirurg herhaalde nog eens hoe mooi het er uitziet en hoe mijn gezicht in de positieve zin is veranderd. Ik moet nog tot 26 augustus 's nachts rekkertjes dragen, want dan is het de volgende controle en wordt bekeken of de orthodontist verder mag werken.

Mooi lachen lukt nog niet door de zwelling (zie foto rechts), maar ik kan toch al lachen, da's positief! Niet kunnen lachen is toch wel een van de hatelijkste dingen aan een operatie zoals deze, zeker als je normaal veel lacht zoals ik! Vooral de zwelling in mijn bovenlip is geminderd, dat zie je goed op de profielfoto als je die vergelijkt met de vorige.

Gisteren zag ik een aantal mensen terug die me een hele tijd niet hadden gezien en het viel hen allemaal meteen op dat er 'iets' veranderd was aan mijn gezicht. Ze vonden het allemaal heel mooi gedaan en geloofden amper dat ik 2 weken geleden nog op intensieve lag.

Mensen vragen me soms: "Zou je het weer doen als je de tijd kon terugdraaien?" en het enige wat ik daarop kan antwoorden is volmondig: "Ja!!!!!!" Het is ongelooflijk wat dat met je doet: een droom die je al zolang hebt, laten uitkomen. De gevoelens die absoluut overheersen bij heel dit proces, zijn: blijdschap, puur geluk. De dagen waarop ik werd geopereerd, zijn de gelukkigste uit m'n leven, en dat meen ik echt. Wat gaat dat worden als de blokjes eraf gaan? Een tranenwaterval, zeker weten!

8 dagen later

We zijn nu 8 dagen na de operatie. Wat gaat er prima?

• ik eet al boterhammen zonder korsten, en gemalen vlees, groenten en ook puree. Ongelooflijk hoe dat smaakt na een week soep, yoghurt en chocomousse:



• de zwelling voel ik elke dag gestaag verminderen;




• ik kan m'n mond elke dag een beetje beter bewegen, zelfs lachen lukt al! :-)
  

Wat is minder leuk?

• ik ben nog steeds vermoeid. Wel al minder dan in het begin, maar toch. Ik begin te begrijpen waarom je 3 weken ziekteverlof krijgt bij zo'n operatie.
  


• ondertusen is er een halve kg bij, maar dat betekent nog steeds dat ik ongeveer 4 kg moet aankomen;



• mijn linkerhals is stijf van de ingreep en dat voel je als je je nek beweegt
  

Conclusie: ik mag echt niet klagen en besef heel goed dat ik een fantastisch herstel beleef.

Omdat mijn onderlip jaren heeft 'gehangen' (lees: ik kon m'n mond niet sluiten door de verkeerde beet), is die lip erg verzwakt en is het spierweefsel bijna allemaal weg. Nu moet ik elke dag een paar uur een houten latje in m'n mond houden, tussen de lippen. Zo ben ik mij er steeds van bewust dat ik die lip moet opspannen, anders valt het latje. Mijn onderlip wordt dus 'gebodybuild', zoals de chirurg het verwoordde. Ik moet dit doen tot ik er niet meer bij moet nadenken om m'n lippen te sluiten. Ik neem het latje dus overal mee naartoe: in de auto, zetel,... om m'n 'huiswerk' te maken. (zie foto)

De chirurg was heel tevreden over het resultaat, wat natuurlijk érg leuk is om te horen!

Hier vind je foto's van hoe ik er nu uitzie. Ik vind dat het erg meevalt! Mijn gezicht is veranderd, maar dat is erg positief. Zie je het verschil?

Wat is er juist veranderd?

Nu we een paar dagen verder zijn en m'n mond al wat beweeglijker is, tijd voor de echte foto's van De Veranderingen.












Op de foto boven: duidelijk te zien dat mijn bovenkaak naar voor is gezet, waardoor m'n lippen en mond nu in evenwicht zijn. Op vorige foto's (kijk maar eens naar vorige berichten) is te zien dat mijn onderkaak teveel naar voor stond in verhouding tot mijn bovenkaak. De foto geeft wel niet helemaal de realiteit weer, aangezien alles nog opgezwollen is en het verschil hierdoor overdreven weergegeven wordt.

Close-up: eindelijk staan m'n boventanden boven m'n ondertanden! Ik kon wel huilen van geluk toen ik dit zag in de spiegel! Verder dan dit kan ik m'n mond niet opendoen. Wie goed kijkt ziet net onder m'n bovenlip blauwe draadjes zitten. De elastieken houden m'n kaken goed op elkaar gebonden.

Al heel wat beter

15 juli was het dan zover: de laatste operatie! Op mijn kamer lag een meisje die ook een kaakoperatie zou ondergaan, en het was wel fijn om met haar op de kamer te liggen. Zo konden we de tijd wat doden, tot ze haar kwamen halen en een dik uur later ook mij.

Het wakker worden (zie foto) was heel erg lastig. Ik had een maagsonde die nog verwijderd moest worden en leuk is anders. Naast mij hing het zakje met bloed dat al uit mijn maag weggepompt was, maar toen ik wat rechter ging zitten kwam het er in een keer door m'n mond en neus mee door. Ik heb me zelden zo miserabel gevoeld als toen. Je bent amper wakker, hebt nog niet door dat de operatie achter de rug is en dan al overgeven... gezellig is anders. M'n ouders waren op bezoek toen ik 2u geleden wakker geworden was, maar ik was nog te suf om ook maar iets zinnigs te kunnen zeggen. Ik voelde mijn gezicht niet, was koortsig, had een bloedneus,... Redenen genoeg om effe op m'n gemak te bekomen... Alhoewel, op mijn gemak... Om de 45 minuten werd het ijs vervangen, je lippen ingesmeerd met vette zalf en je bloeddruk gemeten. Op dat moment echt niet leuk, want je wordt telkens wakker.

Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan door het gepiep van machines, dorst, honger,... maar ik mocht nog niets eten of drinken. Pas in de morgen, zo'n 36u later, mocht ik voor het eerst wat water drinken. Ik kan zeggen: dat was het zaligste gevoel uit heel m'n leven, gewoon simpel water! Mijn gezicht zag er goed uit voor de ingreep: het is niet gezwollen, niet blauw en het is goed zichtbaar wat de chirurg juist heeft veranderd. Het eerste wat ik deed toen ik uit m'n bed mocht, was kijken in de spiegel hoe m'n tanden stonden. Ik kon wel huilen van geluk: ze staan perfect!!! Dit is waar ik jaren naar heb uitgekeken!

Rond 16u de volgende dag was ik thuis. Maatregelen die ik moet nemen: pijnstillers, ontstekingsremmers, vitaminen nemen en ik heb ook rekkertjes rond m'n tanden die m'n kaken op elkaar gebonden moeten houden. Je kunt er amper mee spreken, laat staan eten, maar gelukkig mogen ze uit om iets naar binnen te spelen. Ik eet pudding, yoghurt, soep en drink veel en ben 4 kilo afgevallen op 3 dagen tijd.

De voorlaatste foto is hoe ik er nu uitzie, 3 dagen na de operatie. De laatste een dag na de oepratie. Valt goed mee hé!

Morgen is het zover!

Morgen is het zover: de (hopelijk) laatste operatie, en ik kijk er enorm naar uit. Het operatieve gedeelte is dan voorbij en het ergste achter de rug. Ik heb net genoten van 5 daagjes Barcelona, en dat was een ideale afleiding. Ik heb geen seconde aan de operatie gedacht.

Hier zijn enkele preoperatieve foto's die vorige week gemaakt zijn. Op de foto links is goed te zien dat m'n bovenkaak te ver naar achter staat en een stukje naar voor moet om een goede sluiting te creëren.

Op de foto rechts is te zien dat mijn kinpunt niet recht onder mijn neus staat en dat die (op de foto gezien) naar rechts verplaatst moet worden. Op de close-up hier onder is te zien dat mijn boventanden recht op de ondertanden staan. Daarom dient de bovenkaak naar voor geplaatst te worden.

Vanaf de dag dat ik me beter voel, plaats ik hier foto's van hoe ik eruit zag na de operatie en vertel ik hoe ik me voelde en nog veel meer.

Fantastisch

Het is vandaag 30 juni, 8 maanden en 6 dagen sinds het plaatsen van de smile distractor. Ik voel me fantastisch met mijn 'nieuwe' mond en de laatste operatie begint nu wel heel erg dichtbij te komen. 15 juli is het zover; ik kijk er heel erg naar uit, maar ben ook een beetje bang. Als ik bekijk hoe mooi m'n tanden al staan en bedenk hoe goed ik me daardoor voel, kan ik het anderen alleen maar aanraden.

Vandaag de laatste consultatie met dr. Vercruysse. Hij zei dat ook mijn onderkaak geopereerd zal moeten worden, omdat er een torsie (draaiing) is. Mijn bovenkaak kan niet recht op een scheve onderkaak gezet worden, dus ik stem uiteraard in met de operatie.

Er worden afdrukken genomen die naar het labo gaan waar ze in gips gegoten worden, er worden foto's gemaakt voor de 3D-studie. De 7de moet ik nog eens op consultatie om de operatie gedetailleerd te bespreken. Tot hiertoe weet ik alleen dat ik om 9u nuchter in het ziekenhuis moet zijn en minstens 10 bouten en schroeven in m'n kaken zal krijgen.

Geduld is een mooie deugd

Ik word steeds ongeduldiger voor de volgende operatie; ik ben heeeeeel benieuwd naar het resultaat. Bij de verbreding van m'n bovenkaak was er niet meteen na de operatie verandering zichtbaar, behalve dan een mini-spleetje van 0,5 mm tussen m'n twee voorste tanden.

Maar deze keer zal het anders zijn en zal ik meteen weten en voelen hoe mijn bovenkaak is verplaatst. Ik wou dat het al 15 juli was en dat ik mezelf in de spiegel kon zien. Waarschijnlijk is dat eerste beeld niet zo fantastisch, maar ik zal zooo blij zijn als het achter de rug is!

Wat een transformatie heb ik ondergaan, zeg. Als je even kijkt naar deze foto's, begrijp je wat ik bedoel. Een kaak die 2 cm breder is, geeft een enorm effect!

Operatie 15 juli:hoe en wat?

Op 15 juli staat de volgende (en laatste) operatie op het programma. Dr. Vercruysse gaat mijn bovenkaak naar voor zetten en kantelen. Dat is nodig om een goede beet te krijgen. Meer info a.d.h.v. de foto's: mijn bovenkaak staat niet recht op mijn onderkaak en te ver naar achter. Mijn onderkaak staat goed, de bovenkaak moet naar voren gezet worden. Zo komen mijn lippen en tanden hoe ze zouden moeten staan en zal mijn beet perfect zijn.

Deze operatie is de meest ingrijpende van de 2. Wat gaat er precies gebeuren? De bovenkaak (witte gedeelte) wordt losgemaakt van de onderkaak, neus en oogkassen en gezet zoals ze zou moeten staan. De kaken worden op het einde van de operatie met bouten aan elkaar vastgemaakt en blijven daar levenslang zitten (bouten zijn de gele dingetjes op de tekening). Ik blijf een nachtje op intensieve zorgen en mag in principe de volgende dag alweer naar huis. Een tweetal weken vloeibaar voedsel en dan zou het eten van vaste dingen weer moeten kunnen.

Ik ben nog nooit zenuwachtig geweest voor een operatie, maar ik moet toegeven dat dat deze keer wel anders is. Het is de meest ingrijpende en volgens ex-patiënten ook de pijnlijkste operatie in m'n leven en zie toch wel een beetje op tegen die pijn. Langs de andere kant hou ik mij ook wel vast aan het feit dat de vorige operatie echt heel goed verlopen was en dat ik na 2 dagen al was hersteld...

Nog eventjes...

Het gat is nog iets van een mm nu, het wordt nu snel kleiner en kleiner. Ik ga nu elke twee weken naar de orthodontist die het nauwkeurig opvolgt.

Eind juni naar de stomatoloog om afdrukken, scans en foto's te laten maken voor de operatie. Een fantastisch systeem: aan de hand van die foto's en afdrukken maakt men een 3D-model op de computer, en dat beeld komt op televisie in de operatiezaal. Zo weten de chirurgen perfect hoe mijn kaak geplaatst zal moeten worden, zonder voor verrassingen te staan!

Wachten maar...

De draadjes zijn intussen weg en van de wonde is al helemaal niets meer te zien. Net alsof er helemaal geen TPD heeft gezeten :-)

Voor de rest is het gewoon wachten tot het gat toe is. De tweede operatie is gepland voor 15 juli, maar het valt nog af te wachten of mijn mond daartegen 'klaar' is. Zo'n operatie voert men nooit uit zonder dat de stand van de tanden optimaal is, begrijpelijk natuurlijk.

Nog wat foto's

Het gat wordt steeds kleiner en kleiner! De TPD is er nu week uit en ik heb helemaal geen pijn meer. De draadjes zullen een van de dagen vanzelf loskomen...

De TPD is eruit

Vandaag heeft de stomatoloog de TPD verwijderd. Nu heb ik weer een mond zonder staafje. Op de foto kun je nu goed zien waar het gehemelte juist gebroken is: recht tussen de twee wondjes, het lichtroze stuk.

Eerst word je gehemelte plaatselijk verdoofd met een zoet smakend papje en daarna met 2 spuitjes. Praten wordt moeilijker en stilletjes aan word je suffer.

Je krijgt zo'n groene lap over je gezicht zodat alleen je mond zichtbaar is. Hier een chronologisch overzicht van hoe deze ingreep verloopt:

• het staafje wordt uit de plaatjes gedraaid


• er worden sneetjes gemaakt aan de plaatjes (waarmee de distractor vastzit in je gehemelte) en de plaatjes worden eruit gehaald. Dit gaat niet zonder moeite: de plaatjes zaten goed vast in mijn bot en er is sleur- en trekwerk aan te pas gekomen. Het is een vies gevoel: je voelt geen pijn, maar je hoort allerlei metaal op elkaar.


• de vijsjes waarmee het plaatje in je gehemelte vastzit, worden met een schroevendraaier verwijderd; een vies geluid, alsof je een vijs in hout aan het draaien bent


• de gaatjes worden dichtgenaaid met zelfverterende draadjes

Na de ingreep heb je best wel wat bloed in je mond, maar je mag niet spoelen, eten of drinken. Ik moest een aantal keren kokhalzen en dat was niet gezellig.

Nu de verdoving bijna uitgewerkt is, doet het toch best wel pijn. Een pijnstiller slikken mag echter niet...

De volgende operatie (kantelen bovenkaak) zou sneller gebeuren dan gepland: het zou iets voor juli zijn.

Laatste foto's voor het staafje weggaat

Morgen gaat het staafje eruit. Tussen het plaatsen en het verwijderen is er heel wat gebeurd. Op de foto zie je al een mooie tandboog; iets wat ik nooit heb gehad. De bruine stukjes op m'n tanden zijn aangekoekte Corsodil, een mondspoelmiddel dat heel goed werkt, maar tanden doet verkleuren. Die kleur krijgt de tandarts zonder problemen weg.
Een kleine 3 maanden geleden zagen m'n tanden er nog zo uit. Wat een verschil! Hier is de mooie tandboog duidelijk nog niet zichtbaar.